অৰ্ধাহাৰে শুবলৈ যোৱাৰ চেষ্টা কৰোঁ

বৈদেহী (আগফালে থকা), তেওঁৰ গিৰীয়েক আৰু সম্পৰ্কীয়ই এটা দশক ধৰি তেলাংগনাত কাম কৰি আহিছে । এইবাৰ তেওঁলোকে লগত এটা সন্তান লৈ আহিছে , আন দুজন স্কুলত থকা কাৰণে অনা নাই

ৰাংগাৰেড্ডী জিলাৰ কোংগাৰা কালান গাঁৱৰ ইটাৰ ভাতীত তিনিবছৰ ধৰি কাম কৰি অহা বণিতা চিন্দা আৰু তেওঁৰ স্বামী নেত্ৰ। তেওঁলোকে নুৱাপাড়া জিলাৰ বদেন ব্লকৰ কিড়ে ঝোলা গাঁৱৰ ক্ষুদ্ৰ চুবুৰী সাৰ্গিমুণ্ডাৰ পৰা আহিছে আৰু তেওঁলোক চুকোতিয়া-ভুঞ্জিয়া জনজাতীয় গোষ্ঠীৰ অন্তৰ্ভূক্ত। সাত বছৰীয়া জীয়াৰী পিংকী, পাঁচ বছৰীয়া লক্ষ্মী আৰু সাতমহীয়া কল্যাণীক লগত লৈ তেওঁলোক ইয়ালৈ আহিছে। 'আমাক চৰ্দাৰ (ঠিকাদাৰ) আৰু ইটাভাতীৰ মালিক বহি আমাৰ মজুৰি ঠিৰাং কৰিব। তিনিটা প্ৰাপ্তবয়স্ক শ্ৰমিক - মই, মোৰ পত্নী আৰু মোৰ ভতিজা ল’ৰাৰ বাবাদ ৮০,০০০ টকা আগধন লৈছো। ইয়াৰে ১০,০০০ টকাৰ সোণ কিনিলো, ১৭,০০০ বেংকত জমা কৰিলো আৰু বাকী টকা আমাৰ খোৱা-পিন্ধাত খৰছ কৰিম,' নেত্ৰই কয়

সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ জিন্নাৰাম ব্লকৰ আন্নাৰাম গাঁৱত মই নেত্ৰানন্দ সাবাৰ (বহি থকা) আৰু ৰাইবৰী ভই  (কোলাত এটি কেঁচুৱা লৈ তলত বহি থকা)ক লগ পাইছিলো। নুৱাপাড়া জিলাৰ মাহুলকোট গাঁৱৰ পৰা তেওঁলোক আহিছে। মহিলাগৰাকীয়ে ক’লে, 'যোৱা ১৮ বছৰ ধৰি আমি ইটাৰ ভাতীৰ কাম কৰিবলৈ আহি আছো'

ওড়িশাৰ বালাংগীৰ জিলাৰ বেলপাৰা ব্লকৰ পান্দ্ৰিজ গাঁৱৰ পৰা অহা ৰেমতী ধাৰুৱা তেওঁৰ স্বামী কৈলাশ খেতিয়ক । সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ আন্নাৰাম গাঁৱত মই তেওঁলোকক লগ পাইছিলো । খৰাং বতৰৰ বাবে তেওঁলোকৰ খেতি নষ্ট হয় আৰু সেই কাৰণে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ জীয়াৰী , জোঁৱাই, নাতিনীক লগত লৈ ইটাৰ ভাতীলৈ আহিছে । তদুপৰি ১০ম শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা তেওঁলোকৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ হিমাংশুক কাম কৰিবলৈ লগত লৈ আহিছে , যাতে সি কলেজত পঢ়াৰ খৰছ উলিয়াব পাৰে

সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ ডোমাডুগ্গু গাঁৱৰ এটা ইটা ভাতী : ছমাহৰ বাবে থকাৰ কাৰণে প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকসকলে সাধাৰণতে নোপোৰা বা পোৰা ইটাৰে অস্থায়ী ঘৰ তৈয়াৰ কৰি লয় আৰু গাঁৱলৈ ঘূৰি অহাৰ আগতে তেওঁলোকে সেইবিলাক ভাঙি থৈ আহে । এনেদৰে তৈয়াৰ কৰা চালিঘৰবোৰত গা ধোৱাৰ কোনো ব্যৱস্থা নাই আৰু পানীৰ যথেষ্ট নাটনি হয় , আনহাতে শ্ৰমিকসকলে থকা ঠাইখিনি পৰিস্কাৰ কৰি ৰখাৰ কাৰণে সময় নাপায় আৰু শক্তিও নাথাকে

বাওঁফালে : সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ আন্নাৰাম গাঁৱত: অস্থায়ী জুপুৰি ঘৰত এজন শ্ৰমিক আৰু তেওঁৰ জীয়াৰী: পৰিয়ালটো নুৱাপাড়া জিলাৰ চিনাপালি ব্লকৰ পৰা অহা এজন প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিকে তেওঁ থকা সৰু অস্থায়ী ঘৰটোলৈ পানী কঢ়িয়াই আনিছে । ঘৰৰ মূধচ ইমান চাপৰ যে আনকি ইয়াত থিয় হ ’ব নোৱাৰি

বাওঁফালে : ইটাৰ ভাটাত কাম কৰা শ্ৰমিকৰ কিছুমান ল’ৰা-ছোৱালী তেলাংগনা চৰকাৰী বিদ্যালয়ত বা অংগনবাদী কেন্দ্ৰত পঢ়িবলৈ যায়, কিন্তু উৰিয়া ক’ব পৰা শিক্ষকৰ অভাৱত তেওঁলোকৰ পঢ়া-শুনা কঠিন হৈ পৰিছে । প্ৰায়ে শ্ৰমিকৰ সন্তানসকলে পিতৃ -মাতৃৰ সৈতে ভাতীত কাম কৰিবলৈ যায় বা অস্থায়ী ঘৰটো চোৱা-চিতা কৰে । নুৱাপাড়া জিলাৰ সাৰ্গিমুন্দ্ৰা গাঁৱৰ ছবছৰীয়া নবীন , ইটাৰ ভাতীৰ ওচৰত থকা এখন চৰকাৰী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়লৈ সি যায়, 'ইয়াত মই বিদ্যালয়লৈ যাওঁ যদিও ওড়িশাত থকা আমাৰ নিজৰ গাঁৱৰ বিদ্যালয়খন বেছি ভাল পাওঁ,' সি তেনেকৈ কয়

সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ ডোমাডুগ্গু গাঁৱত : ইটাৰ ভাতীত কাম কৰা এটা পাৰিবাৰিক বৃত্তি হৈ পৰিছে - দম্পতীসকলে সাধাৰণতে সন্তানসহ প্ৰব্ৰজন কৰে । ঘৰত এৰি থৈ যাবলৈ সন্তানসকলক চোৱা -চিতা কৰা কোনো নাথাকে, আৰু ইটাৰ ভাতীত ল’ৰা-ছোৱালীহঁতে কামত সহায় কৰি দিয়ে । ভাতীত পৰিয়ালটোৱে নিচেই পুৱাতে কাম আৰম্ভ কৰে , ১০ টা বা ১১ টা বজাত অলপ জিৰণি লয়, তাৰ পিছত ৩ বা ৪ বজাত পুনৰ কাম আম্ভ কৰে আৰু নিশা ১০-১১ বজালৈ কাম কৰে

ৰাংগাৰেড্ডী জিলাৰ ইব্ৰাহিমপটনম ব্লকৰ কংগাৰা কালান গাঁৱৰ এটা ইটা ভাতীত : মহিলা, সন্তানসকল আৰু বয়স্ক লোকৰ বাবে প্ৰব্ৰজন বেছি কষ্টকৰ হয় । পুষ্টিহীন হোৱা সত্ত্বেও বহুতো মহিলাই ইটা ভাতীত বহু ঘণ্টা কাম কৰে

ৰাংগাৰেড্ডী জিলাৰ কংগাৰা কালান গাঁৱৰ এটা ইটা ভাতীত : সাধাৰণতে পুৰুষসকলে ইটা তৈয়াৰ কৰে আৰু মহিলাসকলে মাটি প্ৰস্তুত কৰাৰ লগতে কেঁচা ইটাবিলাক শুকুৱায়

২০০১ত মই যেতিয়া অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ ইটা ভাতীলৈ আহিছিলো , তেতিয়া লগ পোৱা অধিকাংশ প্ৰব্ৰজনকাৰী শ্ৰমিক অনুসূচিত জাতিৰ আছিল । ২০১৭ত যেতিয়া তেলাংগনাৰ ইটাৰ ভাতীলৈ আহো , তেতিয়াও দেখিলো সৰহ সংখ্যক শ্ৰমিক অনুসূচিত জনজাতিৰ লোক, ই এটা কথাকে সূচায় যে তেওঁলোকৰ অৰণ্য নিৰ্ভৰ জীৱন-জীৱিকালৈ সংকট নামি আহিছে আৰু ঋণৰ বোজা বাঢ়িছে

১০০০ টা ইটা তৈয়াৰ কৰিলে তিনিজনীয়া পৰিয়ালৰ এটা গোটে ২২০ টকাৰ পৰা ৩৫০ টকা পায় । এই নিৰিখ নিৰ্ভৰ কৰে ভাতীৰ মালিক আৰু ঠিকাদাৰৰ লগত হোৱা বন্দোৱস্তৰ ওপৰত । প্ৰতিটো গোটৰ লগত অতিৰিক্ত সহায়কাৰী থাকিলে এদল শ্ৰমিকে প্ৰায় পাঁচ মাহত ১০০ ,০০০ৰ পৰা ৪০০,০০০ টা ইটা বনাব পাৰে

সাংগাৰেড্ডী জিলাৰ আন্নাৰাম গাঁৱৰ ইটা ভাতীত ওড়িশাৰ নুৱাপাড়া জিলাৰ কুৰুমপুৰি পঞ্চায়তৰ প্ৰব্ৰজনকাৰীসকল । ময়ো তেওঁলোকৰ জিলাৰ মানুহ বুলি জানিব পাৰি তেওঁলোকে ভাল পালে । এজন বয়স্ক লোকে ক ’লে, 'বহুত দিনৰ পিছত উৰিয়া কোৱা এজন মানুহ লগ পালো । আপোনাক লগ পাই খুব ভাল লাগিল'

ডিচেম্বৰ -জানুৱাৰীৰ সময়ত ঠিকাদাৰে শ্ৰমিকসকলক ইটা ভাতীলৈ লৈ আহে । তাত তেওঁলোকে প্ৰায় জুন মাহলৈকে কাম কৰে , তেওঁলোকৰ গাওঁবোৰত বৰ্ষাকাল আৰম্ভ হ’লে উভতি অহা শ্ৰমিকসকলে কৃষিশ্ৰমিক হিচাপে কাম কৰে বা নিজৰ খেতিৰ মাটি থাকিলে খেতি কৰে