పల్లె కన్నుతో లోకాన్ని చదివిన పొన్నుసామి

ప్రపంచం ఆయనకొక గ్రామం. అయిదో తరగతిలోనే బడిమానేసి, గొప్ప సాహిత్యకారుడిగా రూపొందిన ఆయనను నేను మొదటిసారి 1993లో పుదుక్కోట్టైలో చూశాను. ఆ తరువాత. మేలాణ్‌మఱై నాడు గ్రామంలోని ఆయన ఇంట్లో కలుసుకున్నాను. అప్పట్లో అది కామరాజర్ జిల్లాలో ఉండేది (ఇప్పుడు విరుదునగర్). అక్టోబర్ 30న, 66 ఏళ్ళ మేలాణ్‌మై పొన్నుసామి మరణంతో, గ్రామీణ ప్రాంతానికి చెందిన అత్యంత సాధికార సాహిత్య గళాల్లో ఒకదాన్ని భారతదేశం కోల్పోయింది. అయితే, పొన్నుసామి ఒక గొప్ప సృజనాత్మక రచయితని మించినవారు. ఆయనకు చక్కటి రాజకీయ జ్ఞానం; తన పూర్వీకుల సొంత ప్రాంతమైన రామనాథపురం (రామ్‌నాడ్‌గా ప్రసిద్ధం)లో పేదరికం, అణచివేతల స్వభావాలనూ, వాటికి గల కారణాలనూ శోధించి బయటపెట్టే, విశ్లేషించే సునిశితమైన, విశ్లేషణాత్మకమైన శక్తి ఉన్నాయి.

ఆయన పల్లె మీద దృష్టి కేంద్రీకరించారు, దాని ద్వారా ప్రపంచాన్ని అర్థం చేసుకున్నారు. ‘వ్యవసాయ సంక్షోభం’ అనే మాటలు జనబాహుళ్యంలో బహుళంగా ఉపయోగించడానికి ఒక దశాబ్దం ముందుగానే, తమ గ్రామంలో కొత్త రకాల విత్తనాల ద్వారా రైతులకు ముంచుకురావొచ్చునని తాను భావించిన విధ్వంసం గురించి మాట్లాడారు. “ఈ విత్తనాల వాడకాన్ని ప్రారంభించినప్పటినుండి వాళ్ళకు ఉత్పాదక ఖర్చు చాలా ఎక్కువైపోయింది” అని ఆయన చెప్పారు. అలా చెప్పింది కూడా 1993లో!.

సుప్రసిద్ద సాహిత్యకారుడు, సాహిత్య అకాడమీ బహుమతి గ్రహీత, అసంఖ్యాకమైన ఇతర బహుమతులను గెలుచుకున్నవాడు అయినప్పటికీ, తన గ్రామాన్ని వదిలి మదురై లేదా చెన్నైల్లో ఏదో ఒక పెద్ద వేదిక మీదికి చేరుకోవాలనే ఆలోచనను ఆయన వ్యతిరేకించారు. పాత రామ్‌నాడ్ జిల్లాలో (ఇప్పుడు విరుదునగర్‌లో) ఉన్న ఒక గ్రామంలో జీవించడం ద్వారానే ఒక రచయితగా తాను ప్రామాణికతను పొందగలిగినట్టు పొన్నుస్వామి భావించారు. తన జీవితంలో కేవలం గత మూడు నాలుగు సంవత్సరాల్లో మాత్రమే, అనారోగ్యంతో సతమతమవుతున్న ఆయన, తన కుమారుడితో కలిసి ఉండడానికీ, వైద్యురాలైన కుమార్తెకు దగ్గరగా ఉండడానికీ చెన్నైకి మారారు.

ఎంత గొప్ప రచయిత ఆయన! ఎంత అద్భుతమైన మానవుడాయన! ఆయన లేకుండా పోవడం, ఇదెంత దారుణమైన నష్టం! ‘ ఎవ్రిబడీ లవ్స్ ఎ గుడ్ డ్రౌట్ ’ అనే నా పుస్తకంలో ఆయన గురించిన ఈ కథనం కనిపిస్తుంది:

అత్యంత గౌరవనీయుడైన రచయిత అవటంతోపాటు, కొన్ని విధాలుగా, ఈ జిల్లాలో వెనుకబాటునం గురించి అవగాహన ఉన్న గొప్ప నిపుణుల్లో సైతం పొన్నుసామి ఒకరు. విసిరేసినట్టున్న ఆయన చిన్న గ్రామం మేలాణ్‌మఱై నాడు, రామ్‌నాడ్ విభజన తరువాత, ఇప్పుడు కామరాజర్ జిల్లాలో ఉంది. ఇక్కడి నుంచి, రామ్‌నాడు ఇప్పుడున్న స్థితిలోకి ఎలా చేరుకుందనే విషయంలో అంతర్‌దృష్టిని ఆయన అందిస్తున్నారు. గత 21 సంవత్సరాలుగా ఆయన రాసిన ప్రతి కథా రామ్‌నాడ్ గురించే, అదే కథాస్థలం కూడా.

కల్కి పురస్కార గ్రహీత, అభ్యుదయ రచయితల సంఘంలో ప్రధాన వ్యక్తి అయినప్పటికీ, తన మారుమూల గ్రామంలో జీవించడంవైపే పొన్నుసామి మొగ్గు చూపారు. ఒక పెద్ద నగరానికి ఎందుకు వెళ్ళలేదు? “అది రచనా సమగ్రతకు హాని కలిగిస్తుంది,” అని ఆయన చెప్పారు. కాబట్టి ఆయన మేలాణ్‌మఱై నాడులోనే ఉండిపోయారు. దారి కనుక్కోవడానికి చాలా కష్టమైన ప్రదేశం కావడంతో మేం అనుకున్న సమయానికి ఆరుగంటలు ఆలస్యంగా అక్కడకు చేరుకున్నాం.

“మీరు నన్ను రామ్‌నాడ్ పేదరికం మీద ఒక నిపుణుడిగా ఇంటర్వ్యూ చెయ్యబోతున్నారా? రచయితగా కాదా?” ఇదంతా పొన్నుసామికి వినోదంగా ఉందన్నది స్పష్టమైంది.

“రామనాథపురం జిల్లా 1910లో ఏర్పడింది” అని పొన్నుసామి అన్నారు. “ఈ రోజుకు కూడా దీనికి సొంతంగా ఒక విశ్వవిద్యాలయం లేదు. ఇప్పుడిది మూడు జిల్లాలకు, ఇద్దరు మంత్రులకు జన్మనిచ్చింది, కానీ ఒక్క మెడికల్ కాలేజీ కూడా లేదు,” అని అన్నారు. అలాగే ఒక్క ప్రభుత్వ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీ కూడా లేదు. ఇక్కడున్న ఒకే ఒక ప్రైవేట్ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీని కూడా ఈ ఏడాది బహుశా మూసెయ్యవచ్చు. కొత్త జిల్లా వ్యాప్తంగా ఏ తరహావైనాకానీ మూడే మూడు కాలేజీలున్నాయి; వాటిలో కూడా కేవలం రెండు పోస్టు-గ్రాడ్యుయేషన్ తరగతుల్ని మాత్రమే అందిస్తున్నారు.

“వెనుకబాటుతనం తనదైన ఆలోచనాధోరణికి బీజాలు వేస్తుంది,” అన్నారాయన. “రామ్‌నాడ్‌లో ఒక విశ్వవిద్యాలయం కోసం ఎన్నడూ గట్టిగా డిమాండ్ చేయటం సైతం లేదు. కేవలం ఈ మధ్యకాలంలో మాత్రమే రాజకీయ పార్టీలు దాని గురించి మాట్లాడుతున్నాయి. ప్రాథమిక విద్యను ఆమోదించడానికి కూడా ఇక్కడ రెండు తరాలు పట్టింది.” అని ఆయన వివరించారు.

“డిమాండ్లు చెయ్యడం, పిటిషన్లు వెయ్యడం అనేవి రామ్‌నాడ్ ప్రజల నుంచి అంత సులువుగా జరిగే విషయాలు కావు. 83 ఏళ్ళపాటు ఈ జిల్లా కేంద్రం, మరో జిల్లా అయిన మదురైలో ఉంది! చివరికి, ఆరునెలల కిందటి దాకా కూడా మా న్యాయ స్థానాలు ఆ పట్టణంలోనే ఉండేవి. 1985లో, రామ్‌నాడ్‌ను మూడు జిల్లాలుగా మార్చిన తరువాతే ఆ పరిస్థితి మారింది.” అని ఆయన చెప్పారు.

అంటే, “పరిపాలన ఎల్లప్పుడూ ప్రజల నుంచి దూరంగానే ఉంటోంది. అధికారులు చాలా దూరంగా ఉంటారు, స్థానిక సమస్యల గురించి వాళ్ళకి తెలిసింది చాలా తక్కువ. ఈ ప్రాంతపు సంక్లిష్టతలను గురించి సరిగ్గా అర్థం చేసుకోలేదు. ఇప్పుడు మాకు కోర్టులు, కలెక్టరేట్, ఇతర పాలనా నిర్మాణాలు ఉన్నాయి. అయినప్పటికీ, పాత వ్యవహారమే నడుస్తోంది. ఎందుకంటే మౌలికమైన సమస్యలను గురించి పట్టించుకోవడం జరగలేదు” అని తననుతాను వామపక్షవాదిగా చెప్పుకోవడానికి ఎంతమాత్రమూ సందేహించని పొన్నుసామి వెల్లడించారు.

ఆదాయపరంగా రాష్ట్రంలో అత్యంత వెనుకబడిన జిల్లాల్లో ఇదొకటి; ఆ నియమం ప్రకారం, ఈ ప్రాంతం మిగిలిన తమిళనాడు కంటే దాదాపు 20 శాతం వెనుకబడి ఉంది. “ఇది పూర్వకాలంలో జమీందారీ ప్రాంతం. అనేక చిన్న రాజ్యాలు, లేదా సంస్థానాలతో నిండి ఉండేది. అవి చాలా వరకూ కుల ప్రాతిపదికన నడిచేవి. ఆ విధంగా ఇక్కడి వెనుకబాటుతనానికి కులం అపారంగా దోహదం చేసింది.”

ఆ మాత్రపు జీవన విధానాన్ని కూడా బ్రిటిష్ పాలన అస్థిరం చేసింది. ఉపాధికీ, ఆదాయానికీ అప్పట్లో ఉన్న కొద్దిపాటి మార్గాలను కూడా అది నాశనం చేసేసింది. “అనేకమంది మనుషులు అక్రమ కార్యకలాపాలకు పాల్పడ్డారు. వాళ్ళకి బతికే ఇతర మార్గాలు చాలా కొద్దిగానే మిగిలాయి.” ఈ రోజుకు కూడా, రామ్‌నాడ్‌లో ప్రధానంగా కుల ప్రాతిపదికన జరిగే హింస, నేరాలు అత్యంత తీవ్ర స్థాయిలో ఉన్నాయి.

“ఇక్కడ భూసంస్కరణలు కూడా అర్థంలేకుండానే సాగాయి. అందరూ అనుకునేదానికి భిన్నంగా, ఈ జిల్లాకు చక్కటి వ్యవసాయక సామర్థ్యం ఉంది. కానీ, ఈ దృక్పథంతో పని చేసినవాళ్ళెవరైనా ఎప్పుడైనా ఉన్నారా?” రామ్‌నాడ్‌లో 80 శాతానికి పైగా కమతాలు పరిమాణంలో రెండు ఎకరాలకన్నా చిన్నవి. అనేక కారణాలవల్ల అవి ఆర్థికంగా గిట్టుబాటయేవి కావు. అన్నిటికన్నా ప్రధానమైన సమస్య సాగునీటి వసతి లేకపోవడం.